«Denborarik galdu gabe» izan zitekeen Guadalupe Echevarriaren mantra, baldin eta mantra bat izatea bururatu izan balitzaio. Baina bere ezaugarri nagusia eta erakusketa-komisario, jaialdi-programatzaile, idazle, arte-eskola bateko zuzendari gisa izan zuen bizitza profesionalaren ildoa izan zen formulek, errepikapenak, bere buruaren klixe bihurtzeak gogaitu egiten zutela. Bordeleko Arte Ederren Eskolaren buru izan zen urte luzeetan ere (1991-2013), eskola etengabeko asmakuntza- eta berrasmatze-egoeran mantentzea lortu zuen bi hamarkada baino gehiagoz; benetako ikerketa artistiko eta pedagogikoko laborategi bat bihurtu zuen, mundu aldakor eta zorabiagarri baten urratsari jarraituz, edo hari aurrea hartuz. Kontserbatzaile baten beste muturrean, are gehiago, antidoto izanik, ezin konta ahala pertsona inspiratu zituen —artistak, komisarioak, hezitzaileak, etab.— beste inork ez bezala. Guadalupe Echevarria joan den ekainean hil zen Donostian, 2013. urteaz geroztik bizi zen hirian. Miren Jaio arte kritikariak eta Daniel Llaría artistak egindako elkarrizketa honetan —Artium Museoaren AMA aldizkariaren lehen alean argitaratua—, Echevarriaren biografia marrazten da, Donostiako Nazioarteko Zinemaldian eta Gasteizko Musika Bideoen Jaialdian hasi zenetik bere proiektu berrienetara. Artearen munduan bizitako aparteko bizitza batez mintzo da, espero izatekoa zen bezala, punk abesti gisa idatzi eta dantzatua, bere musika mota gogokoena.
Thomas Boutoux
